پیشگفتار

کارآفرین‌ فردی‌ است‌ که‌ ابزار تولید را به‌ منظور ادغام‌ آنها برای‌ تولید محصولات‌ قابل‌ عرضه‌ به‌ بازار، ارائه‌می‌کند (ریچارد کانتیلون‌ R. Cantillon در حدود سال‌ 1730).

ـ کارآفرین‌ عاملی‌ است‌ که‌ تمامی‌ ابزار تولید را ترکیب‌ می‌کند و مسوولیت‌ ارزش‌ تولیدات‌، بازیافت‌ کل‌سرمایه‌ای‌ را که‌ بکار می‌گیرد، ارزش‌ دستمزدها، بهره‌ و اجاره‌ای‌ که‌ می‌پردازد و همچنین‌ سود حاصل‌ را برعهده‌ می‌گیرد (جان‌ باتیست‌ سی‌ ( Jean Baptiste Say ) ، اقتصاددان‌ فرانسوی‌ در سال‌ 1803 میلادی‌).

ـ کارآفرینی‌ پلی‌ است‌ بین‌ جامعه‌ به‌ عنوان‌ یک‌ کل‌، به‌ ویژه‌ جنبه‌های‌ غیراقتصادی‌ جامعه‌ و موسسات‌انتفاعی‌ تاسیس‌ شده‌ برای‌ تمتع‌ از مزیت‌های‌ اقتصادی‌ و ارضاء آرزوهای‌ اقتصادی‌ (آرتور کول‌ ( A. Cole )،1946).

ـ کارآفرین‌ فردی‌ است‌ که‌ تخصص‌ وی‌ تصمیم‌گیری‌ عقلائی‌ و منطقی‌ درخصوص‌ ایجاد هماهنگی‌ در منابع‌کمیاب‌ می‌باشد (کاسون‌، 1982).

ـ کارآفرینی‌ به‌ عنوان‌ یک‌ تسریع‌کننده‌، جرقة‌ رشد و توسعة‌ اقتصادی‌ را فراهم‌ می‌آورد (ویلکن‌( Wilken )، 1980)

ـ کارآفرین‌ فردی‌ است‌ که‌ شرکتهای‌ جدیدی‌ را که‌ سبب‌ ایجاد و رونق‌ شغل‌های‌ جدید می‌شوند، شکل‌می‌دهند (که‌ چموف‌ ( B - Kirchhoff )، 1994).

ـ رابرات‌ لمب‌ ( R.K .Lamb ) (1902) معتقد بود که‌ «کارآفرینی‌ یک‌ نوع‌ تصمیم‌گیری‌ اجتماعی‌ است‌ که‌توسط‌ نوآوران‌ اقتصادی‌ انجام‌ می‌شود و نقش‌ عمدة‌ کارآفرینان‌ را اجرای‌ فرآیند گستردة‌ ایجاد جوامع‌ محلی‌،ملی‌ و بین‌المللی‌ و یا دگرگون‌ ساختن‌ نمادهای‌ اجتماعی‌ و اقتصادی‌ می‌دانست‌.

ـ هربرتون‌ ایوانز ( Herberton G.Evans ) (1957) معتقد بود که‌ کارآفرین‌ وظیفه‌ تعیین‌ نوع‌ کسب‌ و کارموردنظر را بر عهده‌ داشته‌ و یا آن‌ را می‌پذیرد.

ـ کارلند ( J.c.carland ) (1984) معتقد است‌ که‌ کارآفرین‌ فردی‌ است‌ که‌ جهت‌ دستیابی‌ به‌ سود و رشد،شغلی‌ را به‌ وجود می‌آورد و مدیریت‌ می‌کند.

ـ چل‌ ( E.chell ) و هاروث‌ ( J.Haworth ) (1988) در تحقیقات‌ خود به‌ این‌ نتیجه‌ رسیده‌اند که‌کارآفرینان‌ افرادی‌ هستند که‌ قابلیت‌ مشاهده‌ و ارزیابی‌ فرصتهای‌ تجاری‌، گردآوری‌ منابع‌ مورد نیاز و دستیابی‌به‌ ارزیابی‌ حاصل‌ از آن‌ را داشته‌ و می‌توانند اقدامات‌ صحیحی‌ را برای‌ رسیدن‌ به‌ موفقیت‌ انجام‌ دهند. ـ پیتردراکر ( P.draker ) (1985) معتقد است‌، کارآفرین‌ کسی‌ است‌ که‌ فعالیت‌ اقتصادی‌ کوچک‌ وجدیدی‌ را با سرمایه‌ خود شروع‌ می‌نماید. ـ ادی‌ ( G.Eddy ) و الم‌ ( k.olm ) (1985) معتقدند که‌ کارآفرین‌ فردی‌ است‌ که‌ مایل‌ و قادر به‌مخاطره‌پذیری‌ است‌ و در عین‌ حال‌ ابزار تولیدی‌ و اعتباری‌ را در هم‌ می‌آمیزد تا به‌ سود یا اهداف‌ دیگری‌همچون‌ قدرت‌ و احترام‌ اجتماعی‌ دست‌ یابد. ـ تراپ‌مان‌ ( J. Torpman ) و مورنینگ‌ استار ( G.Morningstar ) (1989) در کتاب‌ «نظام‌های‌کارآفرینانه‌» در دهة‌ 1990 می‌نویس ن د: کارآفرین‌ یعنی‌ ترکیب‌ متفکر با مجری‌، کارآفرین‌ فردی‌ است‌ که‌ فرصت‌ارائه‌ یک‌ محصول‌، خدمات‌، روش‌ و سیاست‌ جدید یا راه‌ تفکری‌ جدید برای‌ یک‌ مشکل‌ قدیمی‌ را می‌یابد.کارآفرین‌ فردی‌ است‌ که‌ می‌خواهد تاثیر اندیشه‌ محصول‌ یا خدمات‌ خود را بر نظام‌ مشاهده‌ کند. ـ جفری‌ تیمونز ( Jeffry Timmons ) (1990) درخصوص‌ کارآفرینی‌ می‌نویسد: «کارآفرینی‌ خلق‌ و ایجاد بینشی‌ ارزشمند از هیچ‌ است‌. کارآفرینی‌ فرایند ایجاد و دستیابی‌ به‌ فرصتها و دنبال‌ کردن‌ آنها بدون‌ توجه‌ به‌منابعی‌ است‌ که‌ در حال‌ حاضر موجود است‌. کارآفرینی‌ شامل‌، خلق‌ و توزیع‌ ارزش‌ و منافع‌ بین‌ افراد، گروهها،سازمانها و جامعه‌ می‌باشد. ـ دیوید مک‌ کران‌ ( D. Mckeran ) و اریک‌ فلانیگان‌ ( E.Flannigan ) (1996) کارآفرینان‌ را افرادی‌نوآور، بافکری‌ متمرکز، و به‌ دنبال‌ کسب‌ توفیق‌ و مایل‌ به‌ استفاده‌ از میانبرها می‌دانند که‌ کمتر مطابق‌ کتاب‌ کارمی‌کنند و در نظام‌ اقتصادی‌، شرکتهایی‌ نوآور، سودآور و با رشدی‌ سریع‌ را ایجاد می‌نمایند. در واقع‌، هنوز هم‌ تعریف‌ کامل‌، جامع‌، مانع‌ و مورد پذیرش‌ همة‌ صاحبنظران‌ ارائه‌ نشده‌ است‌، لیکن‌ دراین‌ بین‌ تئوری‌ و تعاریف‌ اقتصاددان‌ مشهور اتریشی‌ به‌ نام‌ «جوزف‌ شومپیتر ( Joseph schumpeter ) ازکارآفرینی‌ و نقش‌ کارآفرینان‌ در فرآیند توسعه‌ مورد توافق‌ و ارجاع‌ اکثر محققین‌ در این‌ زمینه‌ است‌: بر طبق‌ نظر وی‌ کارآفرین‌ نیروی‌ محرکة‌ اصلی‌ در توسعة‌ اقتصادی‌ و موتور توسعه‌ می‌باشد و نقش‌ وی‌عبارت‌ است‌ از نوآوری‌ یا ایجاد ترکیب‌های‌ تازه‌ از مواد. شومپیتر مشخصة‌ اصلی‌ کارآفرین‌ را «نوآوری‌»می‌دانست‌ و کار یک‌ کارآفرین‌ را «تخریب‌ خلاق‌» تعریف‌ کرد. وی‌ در کتاب‌ «نظریة‌ اقتصاد پویا» اشاره‌ می‌کندکه‌ تعادل‌ پویا از طریق‌ نوآوری‌ و کارآفرینی‌ ایجاد می‌گردد و اینها مشخصة‌ یک‌ اقتصاد سالم‌ هستند.

مقدمه

ارتباط زناشویی ماهیتا سرچشمه عمده ناخشنودی است. هیچ ارتباط دیگری مانند آن نمی تواند دوانسان بالغ را که ممکن است شناخت بسیار کمی از یکدیگر داشته باشند، برای یک عمر به یکدیگر قفل کند، هر چند این واقعیت نیز وجود دارد که این دو نفر از دو جنس مخالف هستند و برای یکدیگر زندگی می کنند، پس از مدتی یکی یا هر دوی آنها به این نتیجه می رسند که تمایلی به ازدواج ندارند. دلیلشان هم این است که نمی خواهیم خودمان را با این ارتباط تعهدآور، محدود کنیم.اما بسیاری از این زوجها نیز به یکدیگر علاقه مند می شوند و ازدواج می کنند. بنابراین، حتی با هم زندگی کردن نیز نمی تواند یک زوج را آماده ی ارتباط پایبند کننده ای به نام ازدواج کند.

ازدواج بیش از هر ارتباط دیگری طرفین را مقید می سازد. همچنین زوجین از حق اشتباه کمتری برخوردارند. آنچه دو فرد باید پیش از ازدواج بدانند، این است که ازدواج مساله ای نیست که همه به آن اشراف داشته باشند. زندگی مشترک را افرادی شروع می کنند که نمی دانند ازدواج، قدم گذاشتن در یک شراکت کاری است که معمولا جزئیات نحوه ی برخورد با مشکلات احتمالی به صورت کتبی ذکر نمی شود. از این رو، این تحقیق به بحث در مورد نحوه ی آمادگی برای یک زندگی مشترک
می پردازد.

فهرست مطالب :

بهداشت، ایمنی و خدمت رفاهی

مقدمه

بهداشت و ایمنی کارکنان یک موضوع در حال رشد سازمانی است. کارفرمایان علاقه زیادی را به موضوع بهبود وضعیت کارکنان نشان میدهند و منابع زیادی را برای این کار صرف کنند. هر ساله حوادث محیط های کاری هزاران نفر از کارکنان را به قتل میرساند و بیش از میلیون ها نفر از ناقص العضو میکنند. این پیامد ها اثر سوئی را بر روی بهره وری میگذارد. هزینه های ناشی از حوادث در محیط کاری دائماً در حال افزایش است. طبق تخمین های یک محقق در سال 1984، حوادث محیط کاری 33 میلیون دلار هزینه برای دولت ایالات متحده به همراه داشته است. تخمین های دیگر نیز در این زمینه وجود دارند مانند 51 میلیون دلار هزینه تقریبی، مخارج پزشکی، خسارات وارده به دارایی ها و هزینه های بیمه گردید.

از سال 1900 حوادث صنعتی در مقایسه با سایر حوادث نظیر جنگ ها و حوادث طبیعی، مسئول بیشتر مرگ و میرها بوده است. این آمارهای تکان دهنده باعث شد تا اذهان به این امر توجه کنند حادثه هایی نظیر نشت گازهای سمی در سال 1984 در بوپال هند که بالغ بر 2500 نفر را از بین برد و تقریباً بیش از 000/20 نفر را مصدوم کرد. از دلایل عمده توجه شدید به بهداشت و ایمنی محیط کار میباشند. علاوه بر این قوانین ملی و محلی مختلفی برای رفاه کارکنان وضع شده اند که به موجب آن کارفرمایان مجبورند مجموعه ای از استاندارد های بهداشت و ایمنی را به کار گیرند.

ایجاد شرایط کاری بهداشتی وایمنی به همکاری مداوم کارکنان و کارفرمایان احتیاج دارد. حادثه ها اغلب ناشی از افراد میباشند نه تجهیزات، تجهیزات بهداشتی فراهم شده توسط کارفرما نظیر عینک ایمنی مانع از بروز حوادث نخواهند شد مگر اینکه کارکنان آنها را مورد استفاده قرار دهند.

تدارک محیط های بهداشتی و ایمنی یک فرآیند دو طرفه میباشد. ابتدا استاندارد های تعیین شده دولتی باید شناخته و به کار گرفته شوند و بر اساس آن بازرسی صورت گیرد. بعد کارکنان و کارفرمایان باید در طراحی، استقرار و اداره برنامه های بهداشت وایمنی به طور مداوم همکاری نمایند. این فصل، دلایل حوادث، نقش دولت در استقرار محیط کاری ایمن و برنامه های مختلف موسسات صنعتی برای ایجاد شرایط بهداشتی وایمنی برای کارکنانش را مورد بحث قرار میدهد.

علل وقوع حوادث

حوادث ناشی از محیط های غیر ایمن و اعمال غیر ایمن میباشند. محیط غیر ایمن شامل مواردی چون طراحی ضعیف تجهیزات، خطرات محیطی مانند وجود آب جوش در کف محیط کار یا تجهیزات کهنه و فرسوده میباشد.

اعمال غیر ایمن از کارکنان ناشی میشود و معمولاً استفاده نادرست از وسایل و تجهیزات باعث ایجاد آن میگردد. مانند استفاده از آچار پیچ گوشتی به جای قلم، در ضمن باید توجه کرد که همه فعالیت های غیر ایمن منجر به حادثه نمیشوند و همه حوادث نیز منجر به آسیب دیدگی و مجروح شدن نمیگردند. با این وجود، به منظور پرهیز از عواقب بالقوه سو در آینده و نتایجی که ممکن است حتی شدیدتر باشند، برنامه های بهداشت و ایمنی باید علت همه حوادث را مورد بررسی قرار دهند.

بسیاری از بازرسان بهداشتی اعتقاد دارند که اکثر حوادث ناشی از اشتباه انسانی میباشند. چون بسیاری از کارکنان و کارگران تمایلی به به کارگیری دستور العمل های ایمنی نشان نمیدهند. و یا اجرای مقررات ایمنی را از جهت فرهنگی برای خود ضعف می دانند و کسانی در رابطه با مراقبت های ایمنی مسامحه کار هستند و به علت بی توجهی دچار حادثه میشوند و برخی از روی طمع گرفتار میشوند، مورد زیر این مفهوم را بیان میکند:

احمدی یک کارگر نشانه زن روی فلزات بود که بر اساس روش قطعه کاری دستمزد دریافت میکرد. ماشین نشانه زنی احمدی در جهت هماهنگی با استاندارد ها به صورتی ایمن نصب شده بود و عمل میکرد. برای کار با دستگاه نشان زن احمدی مجبور بود که یک قطعه فلز را زیر نشانه زن قرار دهد، هر دوستش را بردارد و به طور همزمان دو اهرم بلند را که 25 سانتیمتر طول داشتند، فشار دهد. سیستم دو دسته ای پس از صدمه هایی که سیستم قبلی ایجاد کرده بود، طراحی شده بود زیرا کارگران می کوشیدند که با یک دست فلز را زیر دستگاه نشانه زن قرار دهند و با دست دیگر اهرم را پایین بیاورند.

طرح جدید بهره وری را کاهش میداد اما به طور چشمگیری حوادث را نیز کاهش میداد. احمدی که به دنبال افزایش بهره وری و به دنبال آن طالب افزایش میزان دستمزد بود دریافت که سیستم دو اهرمی مناسب و کارا نیست. یک روز او راه حلی پیدا کرد. او با گرفتن اهرم در یک دست قادر بود با دست دیگر فلز را زیر دستگاه نشانه زن قرار دهد.